Eind oktober 2016 liep ik mijn tweede marathon. Een dag later besloot ik dat ik wat kilootjes kwijt wilde, maar omdat ik – gezien het herstel van de marathon – niet meer wilde gaan bewegen, dacht ik dat het goed was om wat gecontroleerder met mijn voeding om te gaan. Beetje bij beetje verloor ik wat gewicht en na mijn herstel pakte ik mijn beweegpatroon weer op. Al snel sloeg de gezonde balans die ik dacht gevonden te hebben om in een ongezonde disbalans en had ik het gevoel de controle over mezelf totaal te zijn verloren. Eten en sporten werden enorme obsessie waardoor de spontaniteit uit mijn studentenleven snel verdween.

In februari 2017 ging ik met mijn verhaal naar de huisarts en werd ik doorverwezen naar Human Concern. Ik had toen nog geen ondergewicht, maar ik merkte dat ik metaal begon te lijden onder mijn eigen obsessieve gedachten en gedrag. Ik moest toegeven dat ik de controle kwijt was en wilde weer ´normaal´ kunnen doen.

Na mijn eerste bezoek aan de huisarts ging ik echter in een razendtempo achteruit. Al snel was duidelijk dat ik de eetstoornis Anorexia Nervosa had, maar ik wilde dit zelf absoluut niet geloven. Zo ongezond was ik toch ook weer niet bezig? En ik deed eigenlijk alles toch nog? Ik ging nog naar mijn stage en naar school, ik zag mijn vriendinnen nog en ik trainde voor mijn derde marathon.. Ja, tuurlijk ging het allemaal wel met iets meer stress dan in het verleden, maar Anorexia.. Nee joh! In mei 2017 bereikte ik mijn diepte punt en kon ik niet anders dan toegeven dat ik echt ziek was. Ik was kapot!

Ik was van een zelfstandige, ietwat eigenwijze, levenslustige studente veranderd in een afhankelijk, bang, onzeker meisje zonder eigen identiteit. Gelukkig kon ik snel terecht bij Human Concern. Nadat ik daar een jaar in behandeling was, kreeg ik de kans om deel te nemen aan het programma in Portugal. In mei en juni 2018 zat ik in Portugal. Een zware, emotionele en heftige opname waar ik nog iedere dag dankbaar voor ben. Eenmaal terug in Nederland begon voor mij het echte werk. Langzaam maar zeker, stap voor stap, met vallen en opstaan ging het beter met me. Dat wat ik (vooral) in Portugal had geleerd kon ik steeds meer toepassen in mijn dagelijks leven. Zonder de onvoorwaardelijke steun van mijn familie en vrienden was me dit niet gelukt.

Sinds februari 2019 kan ik zeggen dat het écht goed met me gaat en inmiddels ben ik al enige tijd niet meer in behandeling bij Human Concern. Ik heb af en toe nog steeds eetstoornis gedachten, maar ik beschouw mijn eetstoornis niet meer als mijn grootste vijand. Ik beschouw haar als mijn vriendin, omdat ze me vertelt dat iets een beroep doet op mijn gevoelens en emoties; iets waarmee ik op een gezonde manier mee aan de slag kan. Door zo goed te weten waarom mijn eetstoornis op een bepaald moment opspeelt, weet ik ook dat ik er niet naar hoef te handelen en kan ik de stem binnen een paar seconden loslaten. Ik heb de eetstoornis niet meer nodig om me te beschermen tegen gevoelens en emoties; dat kan ik zelf.

Waarom ik zo blij ben met Corinne? Omdat ik in november 2019 voor het eerst écht diep van binnen voelde dat ik weer een gezond gewicht wilde; niet mentaal gezond, maar ook fysiek. Eerder wilde ik dit natuurlijk ook al, maar achteraf gezien waren dat meer gedachten en ontbrak het echte gevoel van ‘willen’ hierbij. Wat ik echter niet wilde was weer calorieën gaan tellen of eetlijsten aanhouden.. Ik wilde absoluut aankomen, maar mijn vrije eetpatroon niet loslaten; niet terug in de controle, wat mijn doel ook was.. Corinne gaf me een sportvoedingsadvies, aangepast op mijn wensen en voorkeuren. Ze gaf me de tijd en ruimte om hiermee te experimenteren en om het me eigen te maken. Ze heeft al mijn vragen altijd met geduld en respect beantwoord en me altijd voorzien van tips en aanvulling. Ze heeft me door haar respectvolle, open en bovenal positieve benadering laten ervaren dat, ook als je traint voor een marathon, aankomen na een eetstoornis absoluut geen straf is, maar dat het heel ontspannen kan en  leuk is! Mede door Corinne ben ik weer gewoon vrij en kan ik mijn grote wens laten uitkomen!